Internetowy Serwis Fletniowy


FLETNIA PANA – to instrument muzyczny z rodziny aerofonów wargowych. Powstawał podobnie jak bęben równolegle w różnych częściach świata: wyspach Pacyfiku, Ameryce Płd.,Bliskim i Dalekim Wschodzie, Afryce oraz w Europie. Dawniej był to instrument pasterski, dziś to uznany instrument chętnie wykorzystywany w repertuarze klasycznym, rozrywkowym i folkowym . Na popularność fletni wpływ ma prosta budowa, niespotykana barwa dźwięku, oraz nieskomplikowana technika gry, co jest szczególnie ważne dla początkujących muzyków.





Od dawna do budowy fletni stosowano wiele materiałów np. drewno, trzcinę, glinę, kości, kamień i metal. Obecnie wraz z rozwojem technologicznym stosuje się wiele innych materiałów jak wiele rodzajów tworzyw sztucznych, szkła czy metali lekkich.

Różne były także sposoby konstruowania instrumentu. Były więc fletnie jedno-, dwu- i trzyrzędowe, z rurkami ułożonymi w linii prostej lub łukowato. Inwencja pierwszych budowniczych fletni nie była w zasadzie niczym ograniczona, nawet czystością brzmienia czy stroju.



Fragment Inkaskiej fletni wykonanej ze złota

Fletnia Pana to najstarszy dęty instrument muzyczny świata. Technika gry polega na dmuchaniu w poszczególne rurki, które różnią się między sobą długością czyli wysokością słupa powietrza. Każda rurka to jeden dźwięk. Trudność gry polega na trafieniu w odpowiedni dźwięk, a jeśli dźwięki są od siebie znacznie oddalone trudność jest jeszcze większa. Z tego pewnie powodu dawni konstruktorzy instrumentów chcąc ułatwić grę, wymyślili instrumenty fletowe czyli piszczałki, fujarki itp. które składają się z jednej rurki z otworami palcowymi, które zastępują poszczególne rurki fletni. Początkowo flety miały podobnie jak fletnia zadęcie krawędziowe /andyjska quena, japoński shakuhachi / później wprowadzono gwizdek czyli kanał powietrzny i okienko, które zdecydowanie ułatwiły zadęcie. Ostateczne stadium rozwoju fletów krawędziowych współcześnie odnajdziemy we fletach poprzecznych, a fletów "gwizdkowych" we fletach prostych.


Dwurzędowa andyjska zampoña wykonana z trzciny

Tak więc można powiedzieć, że Fletnia Pana została odrzucona z instrumentarium w wielu rejonach świata na rzecz łatwiejszych w użyciu fletów. Nie mniej jednak w wielu rejonach fletnia przetrwała do dnia dzisiejszego. Rejonami świata słynącymi z muzyki granej na fletni są dziś kraje andyjskie: Peru, Ekwador i Boliwia oraz w Europie: Rumunia i Mołdawia.